Dobranoc Kemal. Ten świat się nigdy nie zmieni.

Muzyka: Manos Chatzidakis

Słowa: Nikos Gatsos

Ακούστε τώρα την ιστορία του Κεμάλ ενός νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής, απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων. Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και έναν καιρό ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό. Στη Μοσούλη, τη Βασόρα , στην παλιά τη χουρμαδιά πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά. Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί. Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί. Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά. Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη κι απ' τη γη στον ουρανό κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό. Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει τη θηλιά. Μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή. Με δυο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί. Πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά μα της Δαμασκού τ΄ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά. Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ που απ΄ τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ: «Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί» Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα...

Posłuchajcie teraz historii Kemala  młodego księcia ze wschodu,  potomka Sindbada żeglarza,  który myślał, że może zmienić świat. Ale gorzka jest wola Allaha  i ciemne dusze ludzkie. Dawno dawno temu na Wschodzie Była pusta sakiewka (kemer), spleśniała woda. W Mosulu i Basrze, pryz starym daktylowcu  płaczą gorzkimi łzami dzieci pustyni. Jeden młodzieniec z pochodzenia i rodziny królewskiej wsłuchuje się w lament i idzie w tamtą stronę.  Patrzą na niego Beduini smutnym wzrokiem i przyrzeka im na Allaha, że czasy się zmienią. Kiedy tylko władcy usłyszeli o nieustraszoności młodzieńca  wyruszyli z wilczym zębem i skórą lwa. Od rzeki Tygrys aż po Eufrat i od ziemi aż po niebo  poszukują dezertera aby złapać go żywego. Rzucają się na niego hordami, jak wściekłe psy  i zamoszą go do Kalifa aby nałożył mu pętlę. Czarny miód i czarne mleko wypił tamtego ranka  zanim na szubienicy oddał ostatni oddech. Z dwoma starymi wielbłądami i czerwonym koniem  Przy rajskiej bramie prorok oczekuje. Idą teraz za ręce a wokół nich chmury A gwiazda z Damaszku dotrzymuje im towarzystwa. Po miesiącu po roku widzą przed nimi Allaha  który ze swojego wysokiego tronu mówi do bezmyślnego Sindbada: „Pokonany mój mądralo czasy się nie zmieniają, tylko za pomocą ognia i noża świat idzie naprzód.” Dobranoc Kemal, ten świat nigdy się nie zmieni. Dobranoc...